نوشته های یک مهندس عمران

جهت نصب آسانسور، ارتفاع مورد نیاز از کف چاهک تا سطح معماری اولین توقف آسانسور (همان عمق چاهک) حداقل باید ۱6۰ سانتی‌متر باشد. این ارتفاع، حداقل فضای لازم جهت نصب قطعاتی از جمله بافر‌ها (ضربه‌ گیرها‌) و سکوی زیر آن‌‌ها‌ و کف‌ ستون‌‌های مرتبط با آن‌ها، ستونک زیر ریل راهنما و کف‌ ستون‌‌های زیر شاسی‌‌های آسانسور خواهد بود و همان‌ طور که قبلاً ذکر شد، می‌توان به‌ عنوان جان‌ پناهی برای نصابان و تعمیرکاران هنگام سقوط ناگهانی آسانسور نیز از این فضا بهره برد. هنگامی‌که سرویس‌ کار آسانسور جهت سرویس‌‌های دوره‌‌‌‌ای نگهداری‌ یا تعمیرات به چاله آسانسور مراجعه می‌کند، اگر به‌ طور اتفاقی آسانسور حرکت نماید، سرویس‌کار می‌تواند از فضای جان‌ پناه جهت نجات جان خود استفاده نماید.البته نصب پریز و چراغ در فاصله cm40 از کف چاهک برای مواقعی که تعمیرکاران برای تعمیرات به داخل چاهک می‌روند نیز الزامی‌است.

کف ستون‌ها صفحاتی فلزی هستند که جهت استقرار ستون‌های فلزی در اسکلت فلزی در هنگام اجرای فونداسیون در پی ساختمان تعبیه می‌شوند.

می‌دانیم دال‌های بتنی قبل از آنکه تحت نیروی‌های زلزله قرار گیرند تحت بارهای ثقلی (مرده و زنده) هستند.با تاثیر این بارها در دراز مدت (که سبب ایجاد افت و خزش در بتن می‌شود)، تغییر شکل‌های قابل توجهی در وسط چشمه‌ی دال ایجاد می‌شود.تیرهای بتنی نیز حداکثر تغییر شکل را تحت بارهای ثقلیِ دراز مدت، عموماً در وسط دهانه خود تجربه می‌کنند. این تغییرشکل که یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده‌ی ابعاد تیر و ضخامت دال‌هاست، در بین مهندسین عمران با نام «خیز» شناخته شده تر است، که مهندسین در پی کاهش آن تا رسیدن به خیز مجاز آیین نامه‌‌‌ای هستند.